1. ویولن
ویولن یک ساز زهی آرشه‌ای است؛ یعنی تولید صدا توسط حرکت آرشه بر سیم انجام می‌شود. ویولن همیشه به چند دلیل در دسته سازهای سخت قرار می‌گیرد. زیرا این ساز پرده بندی ندارد و نوازنده خودش باید جایگاه درست هر نت را پیدا کند و همچنین نوازنده باید شنوایی موسیقیایی قوی داشته باشد تا متوجه شود صدای حاصله کوک و درست است یا خیر. به همین دلیل روند یادگیر و تسلط نسبی روی ساز ویولن کمی زمان بر است و ساز را برای هنرجو بی حوصله سخت می‌کند. این ساز هم در گروه نوازی و هم تکنوازی کاربرد دارد و مدت زمان یادگیری دوره ابتدایی این ساز حدود دو الی سه سال است.
2. آکاردئون
آکاردئون یک ساز بادی کلاویه‌ای با صدایی دلنشین است. برای نواختن آکاردئون باید بین دو دست هماهنگی زیادی برقرار شود، یعنی علاوه بر فشردن کلاویه برای تولید صدای نت مورد نظر، همزمان باید جریان هوا را با باز و بسته کردن دست دیگر کنترل کرد. این ساز در تک نوازی و گروه نوازی‌ها کاربرد دارد و مدت زمان یادگیری دوره ابتدایی این ساز حدود ۱۸ ماه است.
3. دیجیریدو
دیجیریدو یک ساز بادی چوبی با قدمتی دیرینه است. این ساز کمتر مورد استقبال قرار گرفته است، ولی بد نیست بدانید که در دسته سازهای سخت قرار دارد به گونه‌ای که در قدیم فقط مردان قادر به نواختن آن بودند؛ زیرا برای تولید صدا نوازنده باید در یک زمان از طریق بینی نفس بکشد و در همان زمان هوا را از طریق دهان خارج کند. مدت زمان یادگیری این ساز بستگی شدیدی به قدرت دمیدن و تنفس نوازنده دارد.
